JOHAN CRUIJFF

Wie weet nog waar hij was op donderdag 24 maart 2016? Velen van jullie zullen het antwoord op deze vraag schuldig moeten blijven. Op deze dag was ik werkzaam op de Latasteschool in Horn en weet nog dat collega Jacqueline naar me toe kwam en aan mij vroeg: “Heb je het al gehoord ……… Johan Cruijff is overleden?” Ik was helemaal perplex. Dat kan toch niet! Drie weken geleden zagen we hem nog samen met Max Verstappen op het circuit in Barcelona. Op mijn bucket list stond nog: samen op de foto met Johan Cruijff: mijn idool. Hoewel ik op jonge leeftijd al wist dat ik alleen maar keeper wilde worden had ik toch maar 1 idool: Johan Cruijff. Voor mij de allerbeste voetballer ter wereld. Op 8-jarige leeftijd kreeg ik een rood t-shirt met daarop de afbeelding van Cruijff. Van mijn moeder moest ik steeds na 2 dagen toch echt een ander shirt aan. Had mijn moeder dit shirt de volgende dag gewassen, kon ik weer 2 dagen met Cruijff rondlopen. Op het laatst was dit shirt zo vaak gewassen dat de afbeelding helemaal verdwenen was. Toch heb ik dit shirt nog lang gedragen. Ook zonder afbeelding.

Op een gegeven moment ben ik alle krantenartikelen van Cruijff gaan uitknippen. Deze artikelen maakte ik met een speld vast aan het behang in mijn slaapkamer. De verzameling werd steeds groter en zo ook de scheurtjes in het behang. Sommige artikelen had ik zo vaak gelezen dat ik ze bijna uit het hoofd kende. Ik vond dat het er best mooi uit zag. Mijn moeder dacht hier echter heel anders over en zo kreeg ik voor mijn verjaardag een plakboek waar ik met heel veel zorg de verzamelde artikelen mooi op volgorde kon gaan inplakken. Ook daarna zijn er nog vele pagina’s vol geplakt.

Vreselijk vond ik het: Cruijff gaat Ajax verlaten (1973). Cruijff vertrekt uit Nederland en gaat voetballen in het land van Sinterklaas. In onze tijd was Spanje heeeeeeel ver weg. Hoe kon hij dit doen? Nu was de kans dat ik hem ooit zou kunnen zien voetballen helemaal weg. Ik kan me nog een grap uit die tijd herinneren. Op 20 november 1975 stierf Franco, die als dictator van Spanje regeerde van 1939 tot 1975. Toen Franco bij de hemelpoort kwam vroeg Petrus hem: “Wie ben jij?” Daarop antwoordde Franco: “Ik? Ik ben de belangrijkste man van Spanje.” Waarop Petrus riep: Oh, Cruijff….kom binnen!”

Ook weer een uitspraak van Cruijff die helaas veel te snel werkelijkheid is geworden. Zijn onsterfelijkheid was nog groter geweest als we in 1974 wereldkampioen waren geworden. De datum: 7 juli 1974, staat bij velen nog in het geheugen gegrift. De beelden van deze finale kan ik bekijken tot de 2e minuut. Daarna gaat de tv op zwart. En wat als Cruijff in 1978 mee was gegaan naar Argentinië? Was het dan wel gelukt, waar we nog steeds op hopen: wereldkampioen worden? Zijn overstap in 1983 naar Feyenoord was ook zo’n onsterfelijk moment: gaan voetballen bij de aartsvijand, kampioen worden en meteen je carrière als veldspeler afsluiten.

Als trouwe fan heb ik 10 jaar geleden besloten om Cruijff, voor mij, steeds onder de aandacht te houden: da’s logisch. Het plakboek heeft een prominente plek in de boekenkast, naast de vele andere boeken over Cruijff. Mijn petekind heeft ervoor kunnen zorgen dat mijn boek: “Johan Cruijjff, de Amerikaanse jaren”, voorzien is van zijn handtekening. En als je mij tegenkomt, let dan eens op mijn schoenen. Al 10 jaar lang loop ik alleen nog maar met Cruijffies. Is dat logisch?

Omdat het maar niet lukte om samen met Cruijff op de foto te gaan, gingen we, vele jaren geleden, met ons gezin naar Madam Tussauds in Amsterdam. Als het niet in levende lijve lukt, dan maar met een wassen beeld. Toen we eenmaal binnen waren ging ik op zoek naar het beeld van mijn held. Wat bleek echter? De beelden van de voetballers, waar Cruijff dus ook bij zat, waren in revisie. Was ik nu te vroeg………of toch te laat?

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: