PUIK VERHAAL

Os Aje Kasteleins
Café De Aaij Mert

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 9 komen Marjon en Ger Dings van café de Aaj Mert aan het woord.

Horecabloed

Ger en Marjon Dings namen in 1999 café de Aaj Mert aan de Beeselse Markt over. Hoewel het horecabloed meer door de aders van Ger stroomde, zijn ouders hadden vroeger de Monopool in Reuver, was het Marjon die haar zinnen op het café had gezet: “Het leek me erg leuk om te doen. Maar ik wou eerst zeker weten dat het hele gezin, ook zoon Roy en dochter Marieke, er achter stonden.” Dat was gelukkig het geval waarna ze het café overnamen en zelf hun intrek namen langs en boven de zaak.

Marjon behaalde de nodige papieren en draaide de kroeg. In de weekenden sprong Ger, die gewoon een full-time baan had, bij. Ook de puberende kinderen waren veelvuldig in het café te vinden en hielpen waar kon mee in de zaak van hun ouders. De Aaj Mert was zes dagen in de week geopend, in de zomermaanden zelfs elke dag. Marjon: “Een beetje afhankelijk van het weer ging ik zelfs ’s ochtend al open en sloot dan pas ’s nachts.”

Met de pot mee-eten

De Aaj Mert was een typische bruine kroeg waar alles kon. Ger: “We zouden er een boek over kunnen schrijven. Op maandagavond kwam er bijvoorbeeld een vaste groep kaarters. Die dronken gezamenlijk een vat leeg. Maar niet voordat ze om vijf uur gezellig bij ons aan tafel aanschoven en met de pot meeaten. Daarnaast was het ook niet ongewoon dat gasten op de bank in de huiskamer bleven slapen.” Ook het Beeselse verenigingsleven speelde zich voor een aanzienlijk deel in de Aaj Mert af. De Beeselse Lijst, de Duivenvereniging, de veteranen van Bieslo; van alles kwam er om te vergaderen of de derde helft te spelen.

Tijdens de Vasteloavend en met de Kermis hing men er met de benen buiten. Een extra tent was echter zo opgebouwd. “Dan kwam er een groep jongens, zonder dat we er om gevraagd hadden, meehelpen. Een paar kannen koffie en mik met eieren was voor hun voldoende.” Trammelant was er nooit, de sociale controle groot. En als er dan toch eens iemand te ver ging, dan was één blik en een woord van Ger voldoende om het op te lossen.

“Ik regelde een seksblaadje, lag het duidelijk zichtbaar tussen de stapel en toen de stamgast weer eens kwam snuffelen, riep hij al gauw uit: ‘Ieuw, zo hoeft het voor mij niet meer’”

Sigaren en seksblaadjes

Er werd ook een hoop flauwekul uitgehaald. “Zo was er een stamgast die altijd ontzettend dikke sigaren rookte waarna de hele zaak blauw zag van de walm. Had onze zoon Roy een keer partypoppers gekocht en in de sigaar gestopt. Dus toen hij die sigaar vervolgens aanstak, ontplofte die in zijn gezicht.” Een andere stamgast had de vreemde gewoonte om altijd tussen de post van de familie Dings, die standaard op de hoek van de bar lag, te struinen. Ger: “Dat leer ik die heilige boon wel af, bedacht ik me op enig moment. Ik regelde een seksblaadje, lag het duidelijk zichtbaar tussen de stapel en toen de stamgast weer eens kwam snuffelen, riep hij al gauw uit: ‘Ieuw, zo hoeft het voor mij niet meer’.”

Carnavalsvereniging de Drake stalde hun complete muziekinstallatie, microfoons, boksen en versterkers wel eens bij de Aaj Mert. Op een nacht werden Ger en Marjon wakker toen zoonlief Roy, met de nodige biertjes achter de kiezen, met de grootste lol achter de microfoon had plaatsgenomen. “Dat heeft toen het hele dorp gehoord.”

Bacchus en Amstel Gold Race

Naast de vele fantastische verhalen, zorgde de Aaj Mert ook voor de nodige activiteiten. Uiteraard werd er een eigen Café-Prins uitgeroepen maar ook de Beeselse Bacchus en zijn club zijn er geboren. “De vergaderingen, het uitroepen, de receptie; het is allemaal in onze kroeg begonnen”, aldus Marjon. Ook bij de activiteiten was het vooral veel quatsch. “Zo hielden een aantal stamgasten ieder jaar een ‘alternatieve’ Amstel Gold Race. Ze gingen dan, uiteraard op de fiets, Amstel kroegen in de buurt aan waaronder Café Janissen, Sjtiene Nelke en de Bosrand. De vraag was dan altijd of iedereen wel heelhuids terug kwam. Een fiets waarbij op het eind van de dag het voorwiel langs het achterwiel stond; het kwam voor. Een keer kwam een deelnemer terug met een gezicht dat zo gehavend was, dat ze de afbeelding daarvan een jaar later op t-shirts lieten drukken die ze vervolgens tijdens de ‘alternatieve’ Amstel Gold Race allemaal aantrokken”, vertelt Ger lachend.

Gezelligheid kent geen tijd

De Aaj Mert was ook een café waar met de sluitingstijden wel een oogje werd dichtgeknepen. Ger: “3, 4 of 5 uur werd het geregeld. Gezelligheid kent geen tijd.” Toch was dat ook een van de redenen waarom het voor Ger na tien jaar welletjes was. “Ik had gewoon een full-time baan, moest vaak vroeg in de ochtend weer op. Dat blijft dan toch lastig combineren met het kroegleven.” Voor Marjon speelde de steeds strengere regelgeving een belangrijke rol. “Met name het rookverbod maakte het lastig voor ons.”

Tien jaar en twee uur

Ger: “WoonGoed2Duizend was in die tijd, 2009, bezig met allerlei panden op te kopen. Toen de toenmalige directeur Stevens, ook vaker als gast bij ons, vroeg of we de zaak niet wilden verkopen zei ik: ‘Prima, met of zonder mijn vrouw erbij’? Nee, het was een goed bod en het zou dom zijn het te weigeren. Volgens de notaris hadden we de Aaj Mert precies tien jaar en twee uur in ons bezit gehad.” Ger had vrede met het besluit, Marjon viel de beslissing zwaarder. “Ik kwam toch in een zwart gat terecht, ik miste het enorm. Ik heb nog wel bij ’t Poshoes gewerkt maar dat was toch anders dan je eigen café.”

Afgebroken voor appartementen

Na vervolgens vele jaren leeg te hebben gelegen, is de Aaj Mert afgebroken en zijn er nieuwe appartementen verrezen. Marjon: “Jammer, toch een stukje Beeselse geschiedenis die is verdwenen. Zo denken overigens veel Beeselnaren er over.” Als het echtpaar nu terugkijkt op hun periode bij de Aaj Mert, overheerst toch vooral trots. “Trots op wat we in die tien jaar opgebouwd hebben. Van een café waar nog maar een paar stamgasten kwamen naar een bruisende zaak met een bloeiend verenigingsleven, veel vaste klanten en volop leven in de brouwerij.”

Deel 1