Voor en tijdens de tweede wereldoorlog werd, gedurende de periode 3 april 1938 t/m 3 juni 1945, een dagboek bijgehouden door Mathieu Hendrikus Janssen, geboren te 18 mei 1905 en overleden op 18 maart 1980 in Reuver. Hij was bekend als “baas Janssen” of “de baas” van greswarenfabriek Teeuwen.

(Leeftijd op foto 66 jaar)

Uit dit dagboek is onderstaand relaas overgenomen :

Zondag 19 november 1944 (21.00 uur)

Tijdens het middageten begonnen granaten in te slaan en vanaf die tijd zitten wij in de kelder. Wij hoorden dat er 4 doden te betreuren zouden zijn. In enkele huizen, het dak van de school en het klooster zouden gaten zijn geschoten. Zo zitten wij volop in de vuurlinie. De Engelsen schieten vanuit Kessel of Helden over ons heen, althans dat is de bedoeling, richting Duitse grens. De Duitsers beantwoorden het vuur in omgekeerde richting. De granaten kunnen wij goed horen fluiten. Omstreeks 5 uur liep ik even naar het lager en heb toen 2 maal dekking moeten zoeken. De familie Killaars woont bij ons in de kelder.
Ook brachten wij een kleine voorraad eten in een ondergronds kanaal van een fabrieksoven voor het geval dat wij zouden moeten onderduiken. Geruchten gaan n.l. dat de Duitsers alle mannen willen wegvoeren. Verleden week vrijdag sloegen de eerste Engelse granaten in Reuver in. Er viel één gewonde en er waren 2 doden te betreuren. Wat zal de dag van morgen ons brengen?
Het geitje is voor enkele dagen afgevoerd, evenals de konijnen en de kippen.
Wij vrezen dat alles in puin komt te liggen alvorens wij bevrijd zullen zijn. Gisteren zijn de toren en het dak van de kerk van Kessel kapotgeschoten. Het kasteel brandde helemaal uit. Nu ligt Kessel onder Duits artillerievuur. Wij zitten nog steeds midden in die vuurlinie. Wat zal de volgende zondag brengen? Zullen we nog leven? Zijn wij dan nog allen bij elkaar? Laten wij God bidden dat Hij ons voor nog meer oorlogsleed zal sparen. Hopelijk kan ik volgende keer weer gebruik maken van een tafel om te schrijven, want nu geschiedt dit op de knieën. God zij met ons.

Maandag 20 november 1944

Mijn gezin, alsmede Wies Killaars-Martens, schuilden de gehele dag in de kelder. Samen met Sjeng Killaars verstopte ik in oven 4 ons slaapkamerameublement en de meubels van de voorkamer. Nabij de kerk sloegen vanmiddag enkele granaten in. Hierbij vielen enkele doden en gewonden.

`s Avonds bereikte ons een bericht dat er `s nachts of de volgende dag razzia´s gehouden zouden worden. Sjeng Killaars en ik vluchtten direct in het ondergronds schoorsteenkanaal van oven 4. Enkele tranen vloeiden toen wij die avond afscheid namen. Wij sliepen in het kanaal naar omstandigheden goed door tot `s morgens kwart over zes. Tot 8 uur hielden wij ons nog schuil, kropen toen ons hol uit en zijn over de fabriekszolders gelopen. Alles bleek tamelijk rustig en wij waagden ons naar huis. Wij bleven echter op onze hoede.