Begeleider Naomi van Herten (28) woont samen met haar vriend en twee huisdieren in Reuver. Ze werkt inmiddels zesenhalf jaar bij PSW en heeft het goed naar de zin bij haar groep in het woonbegeleidingscentrum (WBC) aan de Barbarastraat. Ze werkte altijd al graag met mensen, maar had nog geen ervaring als begeleider toen ze bij PSW solliciteerde. PSW nam haar toch aan en gaf haar volop de kans om zichzelf te ontwikkelen. “Tot op de dag van vandaag ben ik PSW dankbaar voor het vertrouwen in mij destijds”, blikt Naomi terug.

Na de middelbare school begon Naomi aan de opleiding Verpleegkunde, maar dit bleek niet te zijn wat ze ervan had verwacht. “Ik ben gestopt met de opleiding en vervolgens ben ik gewoon gaan werken bij een drogist en een supermarkt. Daar merkte ik wel dat ik het heel leuk vond om met mensen te werken”, aldus Naomi. “Het werk gaf me echter niet de energie en voldoening zoals ik die nu krijg van mijn werk, waardoor ik op zoek ging naar ander werk, in eerste instantie om te combineren met mijn werk bij de supermarkt.”

PSW was destijds net met een nieuwe groep begonnen in het WBC aan de Barbarastraat en zocht een nieuw begeleidingsteam. Naomi: “Een vriendin van me vroeg of dat niet iets voor mij was. Ik had helemaal geen ervaring met mensen met een beperking en had dus geen idee of ik het leuk zou vinden, maar ik dacht wel meteen: ik ga het gewoon proberen!” Naomi solliciteerde vervolgens op een vacature voor de functie Medewerker Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen (ADL) . “Er waren ook vacatures voor de functie Begeleider en Persoonlijk Begeleider, maar daar moest je een passende opleiding voor hebben gedaan”, licht Naomi toe. “Als Medewerker ADL ondersteun je de begeleiders op de groep en hoef je in feite geen diploma te hebben. Wel liet ik tijdens het sollicitatiegesprek direct weten dat het me heel leuk leek om de opleiding tot Persoonlijk Begeleider Gehandicaptenzorg te gaan volgen.”

Er waren veel sollicitanten, maar ondanks het feit dat Naomi niet geschoold was, werd ze puur op haar persoonlijkheid aangenomen. “Dat is natuurlijk het grootste compliment dat je kunt krijgen. Het was eigenlijk gewoon mijn geluk dat ze een heel nieuw team gingen creëren. Daardoor moesten ze heel zorgvuldig personen kiezen die bij elkaar pasten en samen dit team goed konden gaan vormgeven.”

Naomi werkte een jaar met veel plezier in deze functie, maar merkte ook al gauw dat ze meer wilde dan was toegestaan in deze functie . “Je ondersteunt de begeleider tijdens piekmomenten, zoals bij maaltijden en bij de verzorging van de cliënten, maar je staat nooit alleen op een groep. Ik heb me toen wel laten autoriseren om ook medicatie te kunnen geven: dat was weer een stapje dichter bij wat ik uiteindelijk wilde. Ondertussen hield ik ook het gesprek met mijn teamleider gaande, over het feit dat ik nog steeds heel graag de opleiding wilde doen.”

PSW biedt ieder jaar een aantal werknemers de mogelijkheid om een opleiding te volgen en in september 2014 was het zo ver voor Naomi: ze mocht aan de opleiding beginnen. “Tot die tijd combineerde ik mijn werk bij de supermarkt nog met mijn baan bij PSW, maar vanaf dat moment kreeg ik bij PSW meer uren op contractbasis en ben ik bij de supermarkt gestopt, zodat ik naast mijn werk ook tijd had voor de opleiding.”

In tweeënhalf jaar tijd wist Naomi de opleiding af te ronden. “Het mooie ervan was dat ik bij meerdere doelgroepen ervaring kon opdoen. Zo werkte ik een jaar bij de groep waar ik nu nog steeds werk, bij cliënten met een lichte tot matige verstandelijke beperking. Ik werkte echter ook negen maanden bij Den Roover, waar cliënten zelfstandig wonen en slechts een lichte verstandelijke beperking hebben. De laatste negen maanden van de opleiding ging ik terug naar De Oude Baan, naar de groep waar het voor mij allemaal begonnen is. Dit zijn mensen met een zware beperking.”

Door deze kennismaking met andere cliënten, ontdekte Naomi wat ze het liefste doet. “Toen ik nog op de groep bij de Oude Baan werkte, vond ik dat werk helemaal geweldig en dacht ik dat ik dat wilde blijven doen.” Via de opleiding kwam ze echter ook in aanraking met cliënten die zelfstandiger waren en minder zorg, maar wel weer meer begeleiding nodig hadden. “Ik kwam erachter dat ik het aansturen en begeleiden van cliënten veel leuker vond dan de (lichamelijke) verzorging en dat dit beter bij me past. Dat had ik van tevoren nooit bedacht en ik ben er nog altijd heel blij om dat PSW mij de kans heeft gegeven om dit te mogen ontdekken.”

Volgens Naomi geeft PSW haar werknemers echt de kans om werkvelden te ontdekken. “Ik vind dat een groot pluspunt. Zo zijn er naast het werk als begeleider bijvoorbeeld ook taken binnen het woonbegeleidingscentrum die uitgevoerd moeten worden. Daarvan heb ik een aantal taken op me genomen en ook daarbij heb ik zelf mogen uitvinden of dat iets voor mij is. Ik kreeg daarbij ook weer cursussen en scholing aangeboden. Ze vroegen me bijvoorbeeld of ik het leuk vond om LAO (Lokale Applicatie Ondersteuner) te worden. Ik ben dan misschien niet de meest technische persoon, maar ik ben wel iemand die het geduld heeft om zelf iets uit te vogelen en het vervolgens aan een ander uit te leggen. Ik heb het gewoon geprobeerd en inmiddels kan ik zeggen dat ik het heel leuk vind om dit te doen.” Naast LAO is Naomi ook BHV’er van de locatie, doet ze het medicatiebeheer van de groep en sinds kort is ze ook de planner, waarbij ze verantwoordelijk is voor de werkroosters. “Alles wat te maken heeft met plannen en met structuur, dat is wel aan mij besteed, ik hou echt van overzicht creëren”, voegt Naomi lachend toe.

De groep waar Naomi werkt bestaat uit acht cliënten, die ieder hun eigen doelen en begeleidingsafspraken hebben. Zo hebben sommige ondersteuning nodig bij lichamelijke verzorging, zoals tanden poetsen of make up opdoen, maar ze krijgen ook begeleiding bij het opruimen van hun kamer en andere dagelijkse activiteiten. Sommige cliënten hebben dagbesteding, anderen werken onder begeleiding op diverse werkplekken in Reuver. “PSW vindt het heel belangrijk dat cliënten midden in de samenleving staan. Ze bouwen dan ook alleen begeleidingscentra op plekken waar de cliënten dicht bij het centrum wonen, zodat ze ook betrokken raken in de samenleving”, zo vertelt Naomi.

Naomi zit voorlopig nog zeker op haar plek. “Ik ben eigenlijk zo content met hoe het nu is, dat ik zoiets heb van: dat mag voorlopig nog wel even zo doorgaan en wat de toekomst brengt, dat zien we wel.” Het mooiste aan haar werk vindt Naomi dat ze haar cliënten ergens mee kan helpen. “Het zijn vaak hele kleine dingen. Zo heb ik een cliënt die gewoon graag wil leren strijken. Ik vind het heel mooi dat ik dan op een afstandje mee kan kijken en instructies kan geven. Als hij dan uiteindelijk een hele mand was heeft gestreken en daar super trots op is, dan is er één iemand trotser, en dat ben ik.”

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: