FAMILIEBERICHTEN

Op 13 januari j.l. is in zijn woonplaats Amsterdam oud dorpsgenoot Wim Franssen op 74-jarige leeftijd overleden. Eind 2019 maakte hij een val in zijn woning, een prachtig grachtenpand aan de Singel. Na zijn opname in het OLV-gasthuis bleek hij een niet behandelbare hersentumor te hebben aan de gevolgen waarvan hij enkele weken later is overleden. Wim laat geen partner of gezin achter.

Wim is op 9 mei 1945 in Tegelen geboren. Hij woonde als oudste en enigste zoon met zijn ouders aan de Rijksweg in Reuver. In 1948 werd zijn zus Els geboren. Het gezin Franssen-van Oijen verhuisde later naar hun woning aan de Karel Doormanlaan.

Wim ging na de lagere school naar de H.B.S. in Roermond. Op 17-jarige leeftijd ging hij aan de Katholieke Universiteit in Nijmegen sociologie studeren. Deze studie rondde hij met succes af in 1970. In 1974 behaalde hij zijn onderwijsbevoegdheid economie. Nadien volgde hij nog diverse postuniversitaire studies.

In 1971 werd Wim benoemd tot secretaris van de Federatie van werknemersorganisaties. Van 1971 tot 1981 was hij directeur bij het Ministerie van Onderwijs, Wetenschappen en Cultuur. Tussen 1981 en 1984 was hij directeur Organisatie en Financiën van het Europees Instituut voor Bestuurskunde te Maastricht. In laatstgenoemd jaar werd bij benoemd tot directeur Buitenland bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB) in Amsterdam. Tussen 1995 en 2004 was hij directeur Internationale Zaken bij de SVB. Vanaf 2004 tot aan zijn pensionering was hij adviseur van de Raad van Bestuur van de SVB.

Vanuit deze functie was hij tevens bestuurslid/penningmeester van de in Zwitserland gevestigde International Social Security Association.

Wim heeft diverse publicaties op zijn naam staan. Ook was hij een gevraagd spreker op congressen en symposia over de hele wereld.

Hoewel Wim al op jonge leeftijd Reuver heeft verlaten is hij het dorp waar hij getogen is altijd trouw gebleven. Hij bezocht graag en vaak familie en vrienden.

Bovenstaande historie was voor de redactie van Puik aanleiding Wim te vragen of hij aan de rubriek Puike mensen wilde meewerken. Omdat het op dat moment niet schikte heeft hij de toezegging gedaan in een later stadium zijn levensloop voor de rubriek te schrijven. Helaas is de afspraak ingehaald door de harde werkelijkheid van zijn ziekte en overlijden.

Die verbondenheid met Reuver en omstreken blijft ook na zijn overlijden voortleven. Bij leven heeft Wim een naar zijn overleden zus vernoemde stichting opgericht: de Els Franssen Stichting. Deze stichting heeft ten doel “...het (doen) beschikbaar maken van medicatie waarvan de werking door de medische sector is erkend, maar niet (geheel) vanuit ziektekostenverzekering wordt vergoed, en wel voor niet-financieel draagkrachtige patiënten, terwijl de medicatie noodzakelijk is voor (verlenging van) kwaliteit van leven, dan wel verbetering van overlevingskansen met name in de regio oostelijk van de Maas in Nederlands Limburg, gelegen tussen Venlo en Roermond…”

Wim heeft enkele vrienden gevraagd het stichtingsbestuur te vormen. Hij heeft bij testament bepaald dat zijn nalatenschap aan deze stichting ten goede komt.

Op deze wijze blijft hij op een voor hem kenmerkende wijze voortleven. Maar voor familie en vrienden laat hij toch voornamelijk heel fijne en dierbare herinneringen aan zijn innemende persoonlijkheid na. Die zullen we koesteren!

Beesel, 19-1-2020. Fons Verdonck