PUIK VERHAAL

Ós Aje Kasteleins
Café De Drakebôch

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van de deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 13 komen Ank en Sjèn Crins en hun zonen Rik en Ron aan het woord. Zij waren van 1967 tot 2000 eerst als medewerkers in dienst van Jan en Gu Theelen en waren daarna zelf eigenaren van De Drakebôch.

Ank Theelen werd geboren in Zaandam. Vader Jan was echter een echte Beeselnaar en hij keerde nog geregeld terug naar zijn geboortedorpje. Toen hem in 1967 ter ore kwam dat de toenmalige eigenaresse ‘Betje’ de Drakebôch te koop had staan, wilde hij samen met zijn vrouw Gu de gok wel eens wagen. “Het was nog een typisch bruin café met een kale zaal erachter. Die kon je ook niet rechtstreeks bereiken via het café; daarvoor moest je eerst naar buiten”, blikt Ank terug. Ze ging op jonge leeftijd meewerken in de Drakebôch (lachend: “Tegenwoordig noemen ze dat kinderarbeid”), leerde er Sjèn kennen en nadat de vonk was overgeslagen ging Sjèn, destijds nog werkzaam als timmerman, ook in de weekenden meehelpen.

Drukker en drukker na eerste verbouwing

In 1973 volgde er een verbouwing: er kwam een bar tussen het café en de zaal in te liggen die de twee afzonderlijke gebouwen met elkaar verbond. Sjèn kwam volledig mee in de zaak werken: “Het werd in die periode drukker en drukker. We hadden een verrijdbare bar, waardoor we de grootte van de zaal als het ware zelf konden bepalen. Niets zo ongezellig als een halflege zaal, maar wij hadden precies het omgekeerde: elke week konden we de bar een stukje naar achter verplaatsen omdat er weer meer mensen naar de Drakebôch togen.” Ank vult aan: “Dan ging het zich om de zondagavond. Waarom juist op zondagavond iedereen naar ons toekwam, weten we ook niet precies, maar feit was dat we soms wel duizend bezoekers over de vloer hadden.”

"Naast de ‘drukke vrijdag- en zaterdagavonden’ en de ‘disco-avond’ op zondag, was het doordeweeks ook nog eens volle bak
in de Drakebôch."

Dank aan DJ Dicky

Een deel van het succes komt volgens de familie Crins door Theo Geerlings, beter bekend als Dj Dicky. Sjen: “Die voelde perfect aan wat voor muziek het publiek wilde horen. Vaak hadden we aan het begin van de avond veel jongeren en kwamen vanaf een uur of elf ook veel ouderen vanuit het café naar de zaal toe. Theo speelde daar perfect op in.”

Wisselend succes met optredende artiesten

Om ook de zaterdagavonden vol te krijgen, werden er pogingen gedaan met optredende bandjes. Sjèn: “Soms liep dit wel, soms niet. Veel bandjes hadden we net voordat ze echt bekend waren, zoals Rowwen Hèze. Bij de Zangeres Zonder Naam dachten we meer geluk te hebben; ze had net een grote hit met Mexico. 800 kaarten hadden we verkocht. Door slechte weersomstandigheden was ze veel te laat dus ik maar peentjes zweten. Toen ze eindelijk begon te zingen, liepen de mensen zo naar voren dat het achterste gedeelte van de zaal compleet leeg was. Het was een daverend succes! Ank: “Doordat we steeds meer aanvragen kregen voor bruiloften en andere partijen voor de vrijdag- en zaterdagavonden, besloten we om deze dagen daarvoor te reserveren. Al gauw zaten we elk weekend vol met soms wel reserveringen voor ruim een jaar later. Ik denk dat we een goede naam hadden gekregen, mede door onze buffetten. We maakten namelijk alles zelf.”

Zes dagen in de week volle bak

Naast de ‘drukke vrijdag- en zaterdagavonden’ en de ‘disco-avond’ op zondag, was het doordeweeks ook nog eens volle bak in de Drakebôch. Ron: “Dan kwam het Beeselse verenigingsleven bij ons over de vloer. En hoewel we daarvoor ook nog veel aanvragen kregen, waren we de dinsdag altijd gesloten. Dat was onze gezinsdag.” Het gezin woonde boven de Drakebôch, Rik en Ron werden er geboren. Rik: “Ik zelfs tijdens de repetitie van de Beeselse Harmonie.” Muziek, geluiden, drukte; de zonen waren niet anders gewend. Rik: “Toen ik op mezelf ging wonen, heb ik nog maanden de radio aangezet als ik naar bed ging. Anders was het me te stil en kon ik niet slapen.”

Wakker, maar toch ook weer niet

Soms was het combineren van een eigen horecazaak met de opvoeding van twee kinderen lastig. “Als je een drukke avond had gehad, was het gauw vier à vijf uur voor je klaar was. Lag je er om half 6 in en stond er een uurtje later een zoon aan je bed; ik ben wakker! Nou, ik eigenlijk nog niet”, vertelt Ank lachend. Maar de kinderen zijn nooit alleen geweest, er was altijd iemand bij ze. Ron: “Tante Bien is wel als een soort tweede moeder voor ons geweest; ze hielp met onze opvoeding, het huishouden, maar bijvoorbeeld ook met de buffetten.”

Dankbaar voor het hechte team medewerkers

Sowieso is het gezin erg dankbaar voor de groep medewerkers die ze altijd hebben gehad. Ank: “Dat was echt een hecht team. Als iemand niet kon werken, werd dat onderling allemaal perfect opgelost. En als we eens op vakantie gingen - niet zo lang overigens, want we waren het hele jaar open - konden we de zaak met een gerust hart aan mijn ouders en het personeel overlaten.” Buiten de zeldzame vakanties was het gezin vrijwel altijd aan het werk. Rik: “Daardoor kende je de meeste bezoekers ook. Beveiligers waren er in die tijd nog niet; dat deden we eigenlijk zelf. We spraken mensen aan als er een opstootje dreigde of namen ze even apart om af te koelen.”

Veel verbouwd, vaak vernieuwend

De absolute hoogtijdagen voor de Drakebôch vormden de kermis en carnaval. Rik: “Dan was het gekkenhuis. Er werden bij ons vaak geen rondjes besteld, maar dienbladen. Als even later dan iemand anders weer een nieuw dienblad bestelde terwijl op het vorige nog allemaal halfvolle glazen stonden, kon je daar wel wat van zeggen maar dat had toch geen zin. Dat was echt nog een andere tijd.” Sjèn: “In de zaal werkten we met muntjes; daar waren we de eerste in. En alhoewel de wat oudere stamgasten daar in het begin wel over ‘knoterden’, werd het toch vrij snel geaccepteerd. We waren met veel dingen vernieuwend: eigen muntjes, verplaatsbare bars, een podium dat kon zakken, liften naar de kelder, noem maar op. Niet voor niks hebben we in 25 jaar tijd zo’n twintig keer verbouwd.”

Van café en discotheek naar winkels en appartementen

In 1992 moesten Ank en Sjèn noodgedwongen stoppen met de Drakebôch; laatstgenoemde vanwege gezondheidsproblemen. Er volgden een aantal jaren waarin ze de zaak verhuurden met de nodige bijbehorende besognes. Ook hebben Rik en Ron nog een periode de zaak draaiende gehouden, totdat de woningbouwvereniging in 2001 serieuze interesse toonde om de zaak over te nemen om er een nieuwe bestemming van winkels en appartementen aan te geven. Sjèn: “Hoewel we er 25 jaar een fantastische tijd hebben gehad, was het toch een opluchting dat we de zaak konden verkopen. Zeker ook omdat er vanuit het dorp steeds vaker mensen ons met klachten aanspraken over de Drakebôch, terwijl wij daar eigenlijk niks aan konden doen.”

Een echt horecagezin

Nu, twintig jaar nadat de Drakebôch definitief zijn deuren sloot, wonen Ank en Sjèn letterlijk op een steenworp afstand van hun voormalige horecazaak. En dat het hele gezin die horecatijd als iets geweldigs heeft ervaren, blijkt wel uit het feit dat zowel Rik als Ron de boterham in aanverwante branches verdient. “Ik heb altijd een enorme interesse gehad voor de technische aspecten van geluid en muziek. Inmiddels werk ik alweer bijna twintig jaar voor een bedrijf dat muziekcomputersystemen levert aan met name horecabedrijven”, legt Rik uit. Nadat Ron nog een eigen ijssalon in Beesel heeft gehad, is hij alweer vele jaren werkzaam als kok: “Ik heb op school ook nog twee jaar les gehad van mijn moeder.” Juist, want Ank is, nadat ze gestopt waren met de Drakebôch, kokslessen gaan geven. “Dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds met veel plezier aan de Gilde-opleidingen in Venlo.”

Deel 1

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café de Euverwaeg'

Deel 2

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café Lambaerke'

Deel 3

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café Keuben'

Deel 4

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café de Koessebar'

Deel 5

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café Janissen'

Deel 6

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café de Lange Offenbeek''

Deel 7

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café 't Heukske'

Deel 8

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Madera bar'

Deel 9

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café De Aaij Mert'

Deel 10

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café De Haam'

Deel 11

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café Boezzz&Bloezzz'

Deel 12

Klik hier voor 'Ós Aje Kasteleins'

'Café de Sjörkèr'

Tekst: Mark Verlinden

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: