PUIK VERHAAL

Ós Aje Kasteleins Café de Paersstjal

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 13 komen de nazaten van Killaars Sjaek aan het woord, een familie die bijna honderd jaar café de Paerssjtal in hun bezit hadden; dochters Truus en Leen, schoondochter Mia en schoonzoon Herm.

In 1894, er is dan in Offenbeek nog niet eens een kerk, beginnen Hein(ke) Killaars en zijn vrouw Maria Rutten een café aan de Keulseweg nummer 103. Voorheen runden ze er een winkeltje waar voornamelijk levensmiddelen, tabaksartikelen en zaden verkocht werden. Zoon Sjaek Killaars en zijn vrouw Gon nemen het café later over en wonen samen met hun tien kinderen - zeven dochters en drie zonen - in de kleine woning boven het café. Truus: “Echt veel ruimte was er niet maar dat was normaal in die tijd.”

Noodgedwongen overgenomen door de kinderen

Als Sjaek en Gon allebei op vrij jonge leeftijd komen te overlijden, zit er voor de kinderen niet veel anders op dan het café over te nemen. Onder andere dochters Alda en Truus runnen om beurten het café met hulp van schoonzonen Pierre Smolenaars en Ton Verführt. Daarna volgt zoon Har met zijn vrouw Mia. Laatstgenoemde: “Voor mij was de hele café-wereld nieuw. Na de eerste avond wilde ik zo snel mogelijk huilend terug naar Beesel, zo verschrikkelijk vond ik het. Maar dat is later gelukkig allemaal bijgetrokken.”

“Har was verzot op paarden. Aangrenzend aan de zaal was er dan ook een stal waar paarden en pony’s rondliepen. Die kon je, vaak tot hilariteit van de vele bezoekers, gewoon zien vanuit de feestzaal.”

Zware maar mooie tijden

Een groot deel van de familie helpt mee in het café. “Het waren zware, maar ook heel mooie tijden. We waren elke dag om negen uur ’s ochtends geopend. Dan kwamen de oudjes hun borreltje drinken. En als de arbeiders klaar waren met werken, gingen ze rechtstreeks naar café Killaars, aldus Truus. Herm, inmiddels getrouwd met dochter Leen, herinnert zich een specifieke stamgast: “Zo was er Juup; die werkte in de naastgelegen pannenfabriek Feijen. Hij kwam ’s ochtends wat wazelen en kaarten, dronk er een stuk of tien en ging dan weer verder met werken. Dat kon toen allemaal.” In die tijd kookte Truus ook voor de vele Spaanse gastarbeiders die in de Reuverse kleifabrieken werkten. Er werd veel gein uitgehaald door de stamgasten. Als er achterom schone kleren aan de waslijn hingen, werden de onderbroeken van de dames ingesmeerd met rode keramiekstenen, alsof ze allemaal hun maandelijkse periode hadden.

Van Café Killaars naar Café-Zaal de Paerssjtal

In 1969 volgt er een grote verbouwing en uitbreiding. Tevens krijgt het café dan zijn nieuwe naam ‘de Paerssjtal’. En waar tegenwoordig alleen in het logo van de Paerssjtal nog een paard te herkennen valt, was de naam destijds meer dan toepasselijk. Mia: “Har was verzot op paarden. Aangrenzend aan de zaal was er dan ook een stal waar paarden en pony’s rondliepen. Die kon je, vaak tot hilariteit van de vele bezoekers, gewoon zien vanuit de feestzaal.” Verder hingen er overal in de zaak grote paardenhamen, afbeeldingen van de edele viervoeters en andere attributen.

De gouden jaren ‘60 en ‘70

In de jaren ’60 en ’70, toen je nog drie pilsjes voor een gulden kreeg, beleefde het café zijn hoogtijdagen. Er waren vele stamgasten, een rijk verenigingsleven en de zaal was zo’n beetje elke donderdag, vrijdag en zaterdag gevuld met bruiloften of koffietafels. “We hadden een naam hoog te houden als het ging om onze buffetten; we maakten alles zelf. Ik heb nog steeds last van mijn arm door al dat roeren in ketels wat ik de hele dag moest doen”, stelt Leen.

Veel minder regels

Het was ook de tijd dat alles kon. Leen: “Een rookverbod, daar had nog nooit iemand van gehoord. Integendeel; bij feesten en bruiloften stonden de glaasjes met sigaretten gewoon op tafel.” “Ongelooflijk dat nooit iemand die glaasjes vervolgens meenam. Dat hoef je tegenwoordig niet meer te proberen”, stelt Mia lachend.

Sluitingstijd een rekbaar begrip

Hoewel het café al om negen uur ’s ochtends open was, bleek het soms toch lastig om ’s avonds de deuren te sluiten. Mia: “De politie kwam wel controleren, maar vaak gingen de gasten dan gewoon mee de keuken in waar ze nog wel eens wat te eten kregen. Dat was sowieso wel een dingetje; gasten die niet naar huis waren te krijgen. Af en toe brachten we ze dan maar met de auto omdat ze zelf al lang niet meer in staat waren om te rijden.”

Voetbalteam FC Killaars

Het rijke verenigingsleven van café Killaars had één ultiem uithangbord; de voetballers van FC Kilaars. Een van de vele cafévoetbalteams die in die tijd in de gemeente Beesel rondliepen. Het bijzondere van FC Killaars was dat ze hun eigen voetbalveld hadden, niet ver van het café vandaan. Toen dat veldje officieel geopend werd, zijn er nog een aantal spelers van het Nederlands elftal gekomen. “Nou ja, gekomen: daar moest dan wel flink voor betaald worden”, stelt Herm lachend.

Inbrekers op heterdaad betrapt

Trammelant was er eigenlijk nooit in het café. Herm: “We hebben wel een keer meegemaakt dat er een paar jongens het café binnenkwamen. Ze waren een beetje om zich heen aan het kijken en verlieten niet veel later de zaak weer. Har vertrouwde het niet helemaal en informeerde een bevriende politieagent. Die kwam vervolgens met een collega ‘s nachts na sluitingstijd achter de bar waken. De tweede nacht was het raak; de jongens probeerden in te breken in en werden op heterdaad in de kraag gevat.”

Nieuwe eigenaar Harrie vindt ‘alles goe’

In 1989 komt Har te overlijden. Mia probeert het nog een paar jaar; zo houdt ze het alleenstaanden-bal nog een tijdje in ere. Maar het valt haar niet mee en als in 1991 ene Harrie Roelofs interesse toont om de zaak over te nemen, is de beslissing gauw genomen. Daarmee komt er een einde aan bijna honderd jaar familie Killaars als kroegeigenaren. Maar helemaal weg uit de Paerssjtal waren ze toen nog zeker niet. Leen: “We hebben er nog jarenlang gewerkt; Truus en ik in de keuken en Mia achter de bar. Dat was ook het mooie aan Harrie; hij vond 'alles goe’ en liet veel, ook met betrekking tot verenigingen, bij het oude.

Warme band tussen Paerssjtal en familie Killaars

Inmiddels, ruim 125 jaar na 1894, heeft Offenbeek wederom geen kerk maar wel nog steeds een café aan de Keulseweg nummer 103. Harrie Roelofs en zijn vrouw Karin zitten alweer bijna dertig jaar in de zaak en hebben de Paerssjtal ook weer de nodige keren verbouwd. Zo is er nog een kleine zaal bijgekomen, is er een terras achterom en heeft de hele zaak een moderne metamorfose ondergaan waarbij er van een ouderwetse paardenstal weinig meer is overgebleven. “Die paardenhamen en andere attributen zullen vast wel ergens bij Harrie op zolder liggen”, verwacht Mia. De familie Killaars brengt nog steeds regelmatig met veel plezier een bezoek aan de Paerssjtal. Leen: “Als ik er kom en ik zie dat het druk is, heb ik zelfs nog de neiging om mee te gaan helpen. Maar we komen er vooral graag voor een feestje. In het najaar hopen Herm en ik onze 50-jarige bruiloft te vieren. Dan is er natuurlijk maar één perfecte locatie om dat feest te houden en dat is de Paerssjtal.”

Meer foto's