Sjoerd Palmen, wijkagent regio Peel en Maas en Windjbuujelprins 2020

Het Coronavirus heeft voor de politie behoorlijk wat gevolgen gehad. Op mijn basisteam hebben we normaal gesproken zowel in de ochtend- als middagdienst twee surveillanceauto’s rijden. Nu is dat het dubbele en dan start er om 12.00 uur nóg een extra dienst. Dat wil dus zeggen dat er in plaats van vier agenten er nu tien agenten op straat zijn. Dit in verband met de controle en handhaving van de noodverordening. Waar ik normaal gesproken als wijkagent veel in overleggen zit en in de wijk bezig ben, beman ik nu alleen nog maar de surveillancediensten. Het handhaven, controleren en hulpverlenen is nu onze core-business. Ik ben werkzaam in een gebied, Peel en Maas, wat op schaal de grootste besmette gemeente van Nederland is geweest. De stemming is echter niet anders dan bijvoorbeeld in Reuver. Iedereen probeert er het beste van te maken. Men probeert elkaar te helpen en mooie initiatieven worden direct door meerdere mensen/groepen omarmt en ten uitvoer gebracht. Dat is in de Gemeente Peel & Maas net zoals hier in de Gemeente Beesel.

Een luisterend oor voor mensen zijn, doe ik nu een stuk minder; het aantal meldingen is behoorlijk gezakt. Enerzijds doordat er weinig mensen op straat zijn, hetgeen bijvoorbeeld de kans op verkeersongevallen behoorlijk verkleind, anderzijds realiseert men zich ook heel goed dat de politie nu doende is met andere, belangrijkere zaken. Op straat is het erg leeg en dus spreken we ook weinig mensen. Bij assistentie van het ambulance- en brandweerpersoneel zijn de normaal persoonlijke interacties opeens korte en zakelijke ontmoetingen. En mee naar binnen gaan om iemand te helpen gebeurt alleen als dit ècht noodzakelijk is. Op werkgebied zijn we nu voorzien van een zogenaamde Coronakit, bestaande uit witte pakken, mondkapjes en handschoenen en staat er zowel op het politiebureau als in de dienstauto desinfecterende handgel. Bij iedere melding of publiek contact waar mogelijk een Coronaverdacht persoon in gemoeid is, trekken we eerst de beschermende kleding aan. Het is een heel bijzonder gevoel als je normaal gesproken in politie-uniform loopt en er dan opeens uitziet als een soort van marsmannetje.

Pastoor Jos Rosenhart

Naar aanleiding van de Corona-maatregelen zijn publieke vieringen zoals heilige Missen tot 1 juni ‘geschrapt’. Wel is het zo dat ik als priester geacht word elke Mis te doen. Dat doe ik dan ‘privé’. Vaak is daar een klein aantal mensen bij aanwezig, die uit elkaar zitten. Ik doe dat dan op ongebruikelijke tijdstippen; er worden van tevoren ook geen klokken geluid. Er zit wel een bepaalde regelmaat in. Dat is voor mijzelf een goede zaak en dat geldt ook voor de betreffende parochianen. Op die manier hebben we de vieringen van de Goede Week en Pasen gedaan. Om een concreet voorbeeld te noemen: ik heb op (Palm)zaterdagavond de Mis in Beesel gedaan en op zondagmorgen de Mis in Reuver. Op beide plekken heb ik ook de palmtakjes gezegend. Na de Mis konden de mensen deze meenemen uit de kerk. Tegen de avond waren de twee manden leeg. Later heb ik er nog meer gezegend; in Beesel zijn er nog te krijgen. Ik heb daar geen ruchtbaarheid aan gegeven omdat ik niet in conflict wil komen met de regelgeving van maximaal 30 mensen. De kerkgebouwen zijn groot genoeg om flink uit elkaar te zitten; die anderhalve meter halen we ruimschoots. Aan de ene kant vind ik het vieren van de Eucharistie, ook al is de groep mensen klein, erg belangrijk. Aan de andere kant wil ik wel rekening houden met de regels want die zijn er niet voor niets. Ik ken mensen die het coronavirus hebben gehad en het hebben overleefd: daar past absoluut geen lichtzinnigheid bij! Ik ben helaas geen computerwonder dus livestream van een Heiige Mis; ik heb geen idee hoe ik het zou moeten doen. Ik heb onlangs een uitvaart gedaan in een andere kerk: het was aan een zij-altaar zodat je met een kleine groep mensen niet helemaal verloren zit. Het was een prachtige Mis waarin een mooi in memoriam werd uitgesproken door een van de kinderen. Iemand deed de eerste lezing, een ander de voorbeden. Eigenlijk zoals een gewone heilige Mis alleen dan met een beperkte groep mensen. Natuurlijk is dat voor niemand een ideale situatie. Daar kun je over mopperen. Je kunt er ook anders mee omgaan: de situatie is zoals die nu is en probeer met elkaar er een mooi en waardig afscheid van te maken. Dat kan echt! Heel veel huisbezoek kan op dit moment niet meer. Dat is voor mij extra lastig omdat ik hier pas vanaf midden oktober ben. Ik heb een lijstje gekregen met mensen die het fijn zouden vinden als ik bij hen langskwam. Vaak zijn ze ouder. Soms is er expliciete regelgeving: als hun eigen kinderen niet mogen komen, dan geldt dat uiteraard helemaal voor een pastoor. Soms kun je een bijeenkomst met Skype of ‘Zoom’ doen; dat kan echt een uitkomst zijn.