PUIK VERHAAL
Eurovisie Songfestival
met een onverwachte Nederlandse inbreng
In 2003 vroeg de Europese Radio-unie (EBU) aan gerenommeerde telecombedrijven zoals Deutsche Telekom, France Telecom en British Telecom, om een offerte uit te brengen voor het organiseren en uitvoeren van televoting voor het grootste muziekevent ter wereld. Jarenlang hadden vakjury’s bepaald wie er wint en wie niet. Punten geven aan je buurland of aan een land binnen een unie, het was een bekend gegeven en niet iedereen was er blij mee.
Wat ging eraan vooraf
De geschiedenis van het Songfestival is bekend. West-Europa had na de Tweede Wereldoorlog behoefte aan entertainment op de buis. Het moest de banden tussen de landen versterken. De buurlanden kende men wel, maar met behulp van de televisie kon heel West-Europa je huiskamer binnen worden geloodst.
In 1956 klonk uit de televisie het bekende Eurovisie openingslied… ta, ta… ta, ta, ta… ta,ta… ta…. ta, ta… ta ta… ta, ta… ta ta en ging in San Remo het festival met België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland, Bondsrepubliek Duitsland en Zwitserland van start. Vast onderdeel van het programma is het voorlezen van de vakjuryresultaten per land. In het begin is dit overzichtelijk. Er zijn nog niet zoveel deelnemende landen.
In de jaren daarna komen er steeds meer landen erbij en niet allemaal in West-Europa liggend. De reikwijdte van de Astra-satelliet is lange tijd de graadmeter. Israël en Marokko zijn al vroeg van de partij. De 90er jaren brengt de deelname van Oost-Europa en Azië. De zogeheten “postcards” (korte introfilmpjes van het deelnameland) bieden inzicht in tot nu toe onbekende gebied. Mogelijke vakantiebestemmingen. Maar de muziek uit Oost-Europa bracht ook hun vriendjespolitiek en vooral een andere smaak op het gebied van zang en choreografie. Erotiek en vuur, maar ook een steeds uitbundiger gebruik van decorstukken speelden een voorname rol en dat deed het festival uiteindelijk geen goed. De kijkcijfers daalden en de belangstelling liep terug.
De Grote Vijf
In 2000 garandeerden de Grote Vier (Frankrijk, Duitsland, Spanje, Verenigd Koninkrijk) daarom de continuïteit van het Eurovisie Songfestival. Italië versterkte dit viertal in 2011. De Grote Vijf en het organiserende land (de winner van het jaar daarvoor) zijn zeker van een finaleplaats. De EBU maakte zich echter nog steeds zorgen over het formaat van het Songfestival. In 2003 wordt aldus een plan gemaakt om het roer om te gooien. Vanaf 2004 wil de EBU nieuw leven in het festival blazen en moet ook de kijker bepalen wie er wint. 50% van de stemmen komen van de vakjury en 50% van de kijkers. Het stemmen moet via een belletje gaan gebeuren.
Nederlandse inbreng
Het Nederlandse mediabedrijf Twister Media Group (TMG) is één van de aanbieders van een platform om die stemmen van de kijkers te verwerken. TMG heeft een joint venture, digame (uitgesproken “die-ga-mee”, Spaans voor “praat met mij”), met Deutsche Telekom en wint de opdracht voor de televoting. Het songfestival van 2004 in Istanboel is het startschot voor het nieuwe stemmechanisme.
Pan European Response Platform (PERP)
Hoe doe je zoiets? Om alle stemmen binnen te halen organiseert digame ieder jaar dat in meer dan 40 landen in totaal meer dan 180 telecombedrijven voor call en SMS aangesloten zijn op haar platform. Dat platform heet PERP en bestaat uit een aantal componenten. Ten eerste is er een centrale in Keulen, waar zo’n 60 digame-medewerkers de gegevens verzamelen die in een kort tijdsbestek, het votingvenster van ca. 30 minuten, binnenkomen. Ten tweede zijn er de bel- en SMS-platformen.
Bellen
Voor het telefoneren geldt dat je niet buiten de landsgrenzen kunt gaan met zogeheten Premium Calls, een belletje waarbij je als kijker betaald voor het transport en de inhoud. Per land wordt door een lokale telecomaanbieder een premium telefoonnummer aangeboden. Die telecomaanbieder, in Nederland is dat bijvoorbeeld CM.com uit Breda, stuurt aan het einde van het votingvenster de resultaten van alle belletjes naar digame in Keulen. Die resultaten zijn geverifieerd en ondertekend door de aanbieder.
SMS
Hetzelfde geldt voor SMS, alleen komen alle SMS-en uit alle deelnemende landen aan in Wenen, waar het centrale SMS-platform van digame staat. En dan is er nog de officiële App van het Songfestival, ook die produceert digame. Als kijkers via de app stemmen op hun favoriete artiesten dan loopt die stem in de achtergrond via het SMS-platform.
Controle
Alle stemmen, ook die van de vakjury, komen samen in PERP. Dat platform heeft een controlemechanisme om fraude en fouten tegen te gaan. Bovendien is er tijdens de uitzending accountantscontrole in opdracht van de EBU aanwezig in Keulen, Wenen en de plaats waar het Songfestival plaatsvindt.
De vakjury
Ieder deelnemend land stelt een vakjury samen. Die wordt geacht onafhankelijk en vaktechnisch haar stem af te geven. Dat gebeurt de avond voor de uitzending, tijdens de zogeheten Dress Rehearsal, de generale repetitie. Het signaal van de Dress Rehearsal is alleen te zien in het gebouw van de deelnemende omroep en daar zit dan ook de vakjury, afgesloten van de buitenwereld. De resultaten van de vakjury worden geverifieerd door de zender van het land. De ondertekende resultaten komen vervolgens binnen bij digame in Keulen en gaan zoals hiervoor aangegeven in PERP om het eindresultaat te berekenen. Uiteraard zijn die resultaten voorbehouden aan een kleine groep.
Douze Points
Tijdens de uitzending merkt de kijker niets van alles wat in de achtergrond gedaan wordt om naar die spannende minuten van de drie uitzendingen te komen. In de twee halve finales, op dinsdag en donderdag, komen de resultaten van de stemming in vlot tempo op de buis. Anders is dat in de traditionele finale op zaterdag. Daar worden de resultaten van 1 tot 8 punten snel aangeleverd, maar zoals het hoort worden de 10 en 12 punten voorgelezen door ieder deelnemend land. Daarbij wordt uiteraard het organiserende land uitgebreid bedankt en geprezen.
Na afloop
De accountants controleren niet alleen tijdens de uitzending, maar gaan direct na het einde aan de slag om alle resultaten die uit PERP rolden na te rekenen. Dat is een essentieel onderdeel van de betrouwbaarheid van het formaat. De resultaten worden door de EBU in een bepaalde vorm publiek gemaakt.
Trots
Na inmiddels 16 producties (2004-2019), kunnen we met een gerust hart zeggen dat we trots zijn op de Nederlandse inbreng in het slagen van het Songfestival. Ieder jaar werken een kleine honderd mensen aan het slagen van de televoting. digame is onderdeel van de EBU Reference Group, het team dat het Songfestival produceert, met als voorzitter Jon Ola Sand, de ervaren Noorse Executive Supervisor, die per 1 mei opgevolgd is door de Zweed Martin Österdahl. Dat is niet alleen een eer, maar ook een teken van vertrouwen vanuit de EBU.
Songfestival 2021
TMG en digame waren al volop bezig met de voorbereiding van het aankomende Songfestival in Rotterdam. Kort na afloop van het Songfestival 2019 (Tel Aviv) begon de Reference Group al met de organisatie van het komende event en ook de komende jaren is digame van de partij. Op zaterdagavond 16 mei zond de EBU wel een aangepast programma uit, maar zonder televoting. Inmiddels is duidelijk dat Rotterdam alle zeilen bijzet om in 2021 een spetterende show op te voeren. Wie er volgend jaar gaat winnen? Geen idee, maar wij weten het kort van tevoren al… Stay safe! Marco
Foto- en tekstbron: Marco de Gast
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: