PUIK COLUMN

Ellen Brinkman-Derkse

Newbie

Waar is het toilet? Moet ik in deze gang links- of rechtsaf? Is deze outfit over- of underdressed? Deze vragen zal iedereen die net een nieuwe baan heeft herkennen. Ook ik maakte onlangs na 16 jaar (Inderdaad 16 jaar! Je hebt vast al in de gaten dat ik niet zo van de veranderingen ben) trouwe dienst weer kennis met die onhandige situaties. Wat voelde ik me een newbie zeg. Net alsof ik mijn goedgevulde rugzak met ervaring kwijt was geraakt.

Werkgeverswissel

Toch maar even doorzetten, nu ik de moedige stap had gezet om mijn vleugels uit te slaan. Wat ben ik jaloers op die mensen die schijnbaar moeiteloos regelmatig van werkgever wisselen. Hebben deze mensen geen last van onzekerheid, ongemak en faalangst? Want het toilet heb je na dag één wel gevonden en die andere praktische dingen pak je ook snel genoeg op. Maar hoe zit het met de ongeschreven regels? Met de onderstroom? Met de formele en informele hiërarchie? Je wilt ten slotte niet gelijk vijanden maken door op de vaste stoel van de informele leider in de kantine te gaan zitten.

Onderaan de ladder

Daarbij komt nog het feit dat je je opnieuw moet bewijzen. In mijn vorige baan had ik door de jaren heen mijn sporen wel verdiend. Mijn plekje op de apenrots was duidelijk voorzien van mijn initialen. Maar nu sta ik weer onderaan die ladder. Ik moet alles navragen, slimme opmerkingen het gesprek in schieten en mezelf onmisbaar maken. Poeh, dat vergt toch wel de nodige energie. Hoe doen die jobhoppers dat toch? Recent sprak ik een kennis die regelmatig van werkgever wisselt. Haar standpunt was als volgt: ‘Elke keer heb ik de mogelijkheid om over mijn salaris te onderhandelen en ga ik er meer op vooruit dan wanneer ik blijf zitten waar ik zit. En die onwennige beginperiode is prima te relativeren wanneer het weer payday is.’ Goh, zo had ik het nog niet bekeken.

"Misschien is wisselen van baan

toch zo gek nog niet"

Zo gek nog niet

Ondertussen ben ik twee maanden verder, zit mijn proeftijd erop (ja, ook zo’n ding) en begin ik zelfs in afkortingen te praten. Ik hoef mezelf steeds minder vaak de redenen voor mijn baanswitch voor te houden. En wanneer de twijfel het toch dreigt te winnen van mijn logica, denk ik aan de uitspraak van die kennis en open ik mijn bank-app. Misschien is wisselen van baan toch zo gek nog niet.

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina: