HOME SWEET RUIVER

In 2006 verruilde ik Reuver voor de wijde wereld, althans zo beschouwde ik Nijmegen destijds. Na enkele maanden met de trein (in Nijmegen ook wel de Limbo-express genoemd) op en neer gereisd te hebben, besloot ik er op kamers te gaan. Daar, waar in Reuver vrijwel iedereen elkaar kent en begroet, is men in Nijmegen een stuk anoniemer. Zeker in je experimentele studententijd is dat geen overbodige luxe. Toch moest ik wel even wennen, maar na enkele gênante situaties (sorry, maar ken ik u?) leerde ik al snel dat je in Nijmegen vreemden op straat niet groet. Hoewel ik met veel plezier in Nijmegen woonde, bleef Reuver toch trekken. Regelmatig keerde ik in de weekenden terug om familie of vrienden te zien en verjaardagen en feestjes te vieren. Vastelaovend liet ik sowieso niet aan mij voorbij gaan.

Dit veranderde toen ik voor studie en stage naar Berlijn vertrok. Een prachtige stad, boordevol geschiedenis, gezellige kroegjes en leuke clubs. Hiermee vergeleken leek Nijmegen wel een klein dorpje. In Berlijn valt iedere dag wel iets nieuws te ontdekken en hebben zelfs de lelijke wijken iets fascinerends. Gezien mijn voorliefde voor de Duitse taal, de geschiedenis, Schlagermuziek, Tatort, bier en bratwurst had ik hier mijn draai al snel gevonden. Onze Oosterburen zijn een efficiënt, vlijtig en beleefd volkje en ik kwam er al snel achter dat ik in de toch ietwat hiërarchische structuur prima kan functioneren. Ik begon zelfs serieus te overwegen om van Berlijn mijn permanente Heimat te maken.

Maar toen was het opeens maart en stond Vastelaovend voor de deur en kreeg ik tot mijn grote schrik van de chef geen vrij. Vastelaovend, daar deden ze in Berlijn blijkbaar niet aan. De eerste keer dat ik geen Vastelaovend zou kunnen vieren. Hoewel vrienden mij via sms’jes (WhatsApp deed ik nog niet aan) en zatte telefoontjes goedbedoeld op de hoogte hielden van al het feestgedruis, stierf ik van binnen een beetje. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik ontdekte dat enkele Keulse Bondsdagleden een Vastelaovendszitting organiseerden. Enthousiast om toch nog iets te kunnen vieren toog ik naar de Bondsdag, om daar tot de conclusie te komen dat een bejaarde prinses, twee adjudanten met een trommel en een fluit en 5 semi-verklede ambtenaren mijn hooggespannen verwachtingen niet helemaal konden waarmaken. Ik besefte opeens hoezeer ik toch aan Ruiver, de Vastelaovend met vrienden en toepen bij Harry van de Paerssjtal verknocht ben. Ik kon en wilde dat helemaal niet missen. De knoop werd al snel doorgehakt: ik ga terug naar Oppe Ruiver en dan niet alleen voor enkele weekenden, maar permanent.

''1. Vier je Vastelaovend? 2. Wil je in Reuver wonen?''

Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan. Tussen mijn plannen en de uitvoering ervan ligt vaak behoorlijk wat tijd. Er zijn immers altijd zaken als studie en werk, oftewel de realiteit, die niet helemaal willen meewerken. Na Berlijn, kwam nog een jaar Münster, een jaar Nijmegen, twee jaar Winssen en last but not least Tegelen oftewel Plank City. Geografisch gezien kwam ik dus wel steeds dichterbij. In Tegelen woon ik nu samen met mijn vriendin, die bij hoog en laag volhoudt dat ik tijdens ons eerste afspraakje het gesprek opende met twee vragen: 1. Vier je Vastelaovend? 2. Wil je in Reuver wonen? Hoewel ik mijzelf niet kan voorstellen dat ik zo onromantisch was, heeft ze blijkbaar beide vragen met ja beantwoord, want we zijn nog steeds samen. De laatste tijd kwam alles in een stroomversnelling en nu is dan het eindelijk zo ver. We hebben een mooie woning gevonden Oppe Ruiver en aan mijn jarenlange omzwervingen komt in februari 2021 eindelijk een eind. Terug naar waar het allemaal ooit begonnen is.

Tot die tijd heb ik gelukkig nog genoeg afleiding. Waar ik mij er tot nu toe altijd makkelijk vanaf maakte door gemeubileerde kamers of studio’s te huren, moet er nu een heel huis ingericht worden. Helaas schijnt mijn vriendin hierover ook nog een mening te hebben en blijk ik heel goed te weten wat ik niet wil (geen vrolijke kleurtjes), maar minder goed wat ik dan precies wel wil. Kortom nog drama en discussies genoeg de komende tijd, maar zolang het Oppe Ruiver is, vind ik alles prima.