PUIK VERHAAL
Ós Aje Kasteleins Romeo Bar / Café de Sport
door Mark Verlinden
Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 20 komt de inmiddels 82-jarige Breg van der Weide aan het woord. Zij runde samen met haar inmiddels overleden man Adri achtereenvolgens de Romeo Bar, Café de Sport én de kantine van Sportpark Dijckerhof.
Adri begon op 14-jarige leeftijd te werken als timmerman. Een paar jaar later ging hij in militaire dienst waar hij tot aan zijn pensionering werkzaam zou blijven. Maar dat weerhield hem er niet van om ook nog een ander avontuur aan te gaan. Breg: “We kregen de kans om de Romeo Bar over te nemen aan de Reuverse Rijksweg (waar tegenwoordig de Witte Hal gevestigd is, redactie). Dit leek mij ontzettend leuk en Adri wou het wel combineren met zijn werk in het leger.” Zelf nam het echtpaar met hun vijf kinderen intrek in de woning boven de zaak. Al vrij snel na de overname verbouwden ze de bar grondig. “We bouwden een grote zaal achter het café. Een goede zet want we kregen meteen veel bruiloften en vergaderingen. Het eten verzorgden we zelf en stelden we volledig samen naar wens van de gasten. Ook tijdens Kermis en Carnaval puilde de zaal uit. We zorgden dan ook altijd dat er orkestjes optraden.”
Biljarten en voetballen
In het café prijkte, als enige plek op dat moment in het dorp, een biljart. “We hadden een grote, eigen biljartvereniging met zowel een mannen- als een vrouwenteam. Op vrijdagavond werden er wedstrijden gespeeld.” Naast de biljartclub had de Romeo-bar natuurlijk zijn eigen cafévoetbalteam. “Een keer per jaar organiseerden we een toernooi op een grasveldje in het Ruivers Veld. Ons voetbalteam verzorgde dan het eten en drinken. En na afloop de onvermijdelijke after-party in ons eigen café.”
"Dat moet je ook niet doen; achter de bar blijf je nuchter"
Rollend van de berg af
De Romeo Bar was een gezellige, gemoedelijke zaak waar nooit trammelant was. En hoewel met de sluitingstijden ook wel eens een oogje dicht werd geknepen, hield het echtpaar van der Weide wel goed in de gaten of klanten wat te diep in het glaasje hadden gekeken. “Dan zeiden we ook dat het goed geweest was. Toch kwam het geregeld voor dat een gast na een bezoek aan ons café, dat een stuk hoger lag dan de straat erachter, in beschonken toestand viel of uitgleed en van de heuvel afrolde.” Zelf dronk Breg nooit en Adri slechts zeer zelden. “Dat moet je ook niet doen; achter de bar blijf je nuchter.”, verklaart Breg stellig. Gasten op de poef laten drinken, deed het echtpaar liever niet. “Dan nam je toch altijd het risico dat mensen zich daarna een hele tijd niet meer lieten zien. Er was slechts één stamgast waar we dit bij toelieten. Die liet zijn drankjes de hele maand opschrijven en als hij uitbetaald had gekregen, kwam hij direct netjes afrekenen.” Zoals het een goede kroeg betaamt, had de Romeo Bar ook een spaarkast met de nodige leden. “Die is een keer gestolen. Ook nog vlak voordat er gelicht zou gaan worden.”, omschrijft Breg een van de weinige dieptepunten die ze meemaakten.
Van de Romeo naar de Sport
Na een periode van hard werken, veel plezier en mooie momenten besluiten ze te stoppen met de Romeo Bar. Ze zoeken hun heil een paar honderd meter verderop en trekken in café de Sport (tegenwoordig Lucca, redactie). “Ook daar hebben we weer het nodige verbouwd.” Veel stamgasten volgen het sympathieke echtpaar naar hun nieuwe bestemming. Na een aantal jaren in café de Sport gezeten te hebben, vinden ze dat het goed is geweest. “Onze kinderen Cor, Ad, Jan en Carola hadden geen interesse om het café over te nemen; ze hadden er eerder een hekel aan”, vertelt Breg lachend. “Alleen aan Jeanne hebben we het horecabloed doorgegeven. Zij heeft ook altijd veel meegeholpen in onze cafés. Maar haar man zag het niet zitten om een eigen horecazaak te hebben dus besloten we de Sport van de hand te doen.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Hoewel Adri en Breg zich ingesteld hadden op een rustig leventje na het vele harde werken in de horeca, loopt het toch net ietsjes anders. “De toenmalige voorzitter van V.V. Reuver, Jan Pollen, benaderde ons of we de kantine van Sportpark Dijckerhof niet wilden beheren. Tsja, wat moet je dan zeggen.” Uiteindelijk runnen ze de kantine nog meer dan tien jaar. “Zowel bij de Romeo Bar als bij café de Sport kwamen ontzettend veel leden van V.V. Reuver. Iedereen kende ons en wij kenden iedereen. Dus ook daar hebben we nog een hele mooie tijd beleefd.” Als ze dan eindelijk echt van hun welverdiende pensioen gaan genieten, doen ze dat ook met volle teugen. Ze trekken met hun camper door heel Europa. Helaas komt daar acht jaar geleden een einde aan als Adri komt te overlijden. Breg, wiens ouders oorspronkelijk uit Meppel komen, blijft alleen achter. “Ik heb nog steeds familie in Drenthe wonen waar ik regelmatig op bezoek ga. Mijn accent zal ik wel nooit meer kwijt raken maar voor de rest ben ik natuurlijk veel meer een Limburgse dan een Drentenaar.”